Cześć,

Nazywam się Rafał.

Moją drogę do trzeźwości zacząłem o godzinie 18 dnia 06 marca 2006  roku, a było to na mitingu AA w Polsce. Tam właśnie spotkałem innych ludzi, którzy tak jak ja są uzależnieni od środków psychoaktywnych, a pomimo to zachowają trzeźwość.    Dowiedziałem się ze uzależnienie to choroba i że nie musze sam z nią się borykać.

Ale jak? Takie pytanie samo się nasunęło na pierwszym spotkaniu.

Trzeźwość to nie instrukcja złożenia szafy z marketu, trzeźwość to styl życia polegająca na dbaniu o siebie przy równoczesnym rozwijaniu swojej duchowości.

Ale jak to zrobić?

Po prostu należy przychodzić na spotkania grupy słuchać i mówić o tym, co nas boli i o tym, co nas cieszy. Dzielic się smutkami i radościami. Ja zawierzyłem programowi i grupie tak jak wielu innych trzeźwiejących ludzi.

Tak właśnie dowiedziałem się ze trzeźwość to odnajdywanie szczęścia tam gdzie do tej pory gościł ból, smutek i zagubienie.

Przez to doświadczenie dowiedziałem się ze wcale nie musze pić, odnalazłem sposób, aby moc być szczęśliwy. Tam właśnie straciłem komfort picia.

Zrozumiałem ze, aby trzeźwieć trzeba być uczciwy wobec siebie, przestać się okłamywać. Wmawiać sobie ze musze cos zrobić, gdzieś iść, cos załatwić.

Nic nie musze zrobić, ja po prosu chce być trzeźwy. Tak po prostu cieszyć się życiem, smutkami i radościami dnia powszedniego.

Nic nie musze, mogę wszystko.